Reform of Sex Crimes in Japan
DOI:
https://doi.org/10.52340/sou.2023.19.38Keywords:
Japan, sexual crime, crime, sexual freedom, sexual crime demoralization, feminists, conservatives, reform, debateAbstract
It should be noted that despite some criticism, the 2012 reform of sex crimes in the Criminal Code of Japan can be assessed positively overall. It is especially noteworthy the abolishment of the notion of „lewd acts“. Removing the restriction of the object of infringement only to women is a step towards the demoralization of sex crimes and safeguarding protection of sexual freedom. Removing the restriction of the object of infringement means making the sexual freedom of LGBT persons and of heterosexuals equal. This clarifies that the components of corpus delicti of the „lewd acts“ have been substituted by a restrictive list of „sexual intercourse, anal intercourse, or oral intercourse“, because all of them involve penetrating by male genitals; Only in such a case there is „sexual intercourse“. Corpus delicti of rape still does not include sexual acts between women. Hence, penetration by male genitalia distinguishes the rape from the coercion into acts of sexual nature. Two evaluative questions are asked at this time: Why does penetration have such a special meaning and why only by men? You will not find persuasive answers to these questions. There is neither empirically nor normatively justified reason to limit the punishability of rape to only particularly intensive use of violence or threat. If we consider that it is necessary for Japan to make punishable sexual acts committed without violence and threat, then it is recommended to introduce a new corpus delicti of the act punishable by a lenient sentence. The reform of sex crimes has sparked a debate that has been previously the subject of political debate only between feminists and conservatives. The amendments focus on the legal side of the issue, which is also one of the positive effects of the reform.
References
აკიტას პრეფექტურის სასამართლო, განაჩენი v, 20. 2. 2013, LEX/DB 2550971; იხილეთ ასევე ზემოთ დასახელებული კოფუს პრეფექტურის სასამართლო, განაჩენი v 27.5.2014;
დანდო (1965) ტოკორო, დანდო და სხვები (1965), რედ., ჩუსუაკუ კაიჰოუ (სსკ-ს კომენტარი) ტ. 4;
ისსკ: იაპონიის სისხლის სამართლის კოდექსი;
ისსკ, განაჩენი v. 4. 4. 1914. ჰორიცუ შინბუნ 940. 22; უზენაესი სასამართლოს განაჩენი v. 8. 2. 1949;
ისს გადაწყვეტილებათა კრებული (1957): 3. 3. 1957, სისხლის სამართლის საქმეებზე უმაღლესი სასამართლოს გადაწყვეტილებათა კრებული, შემდეგში ,,კაიშუ“, 11.997.
ისს საქმეების მე-2 ინსტანცია (1961): უზენაესი სასამართლოს (კოტოსაი-ბანჩო) სისხლის სამართლის საქმეების მე-2 ინსტანცია, ნაგოია, კანაზავას ფილიალი, 1961 წ.-ის 2 მაისის გადაწყვეტილება, (სისხლის სამართლის საქმეებზე ქვემდგომი ინსტანციის სასამართლოთა გადაწყვეტილებები, შემდეგში ,,კაკეიშუ“);
კაიშუ 3.2.75; ისს-ს განაჩენი v. 24. 6. 1914, ტაიშინინ კაიჯი ჰანკეცუროკუ, 20.1333 და ა. შ.
კამონი (2015): კამონი, ჰანზაი თუ კაიბაცუ, №26,25; ასადა, ჰანზაი თუ კაიბაცუ, №26,7; ამათგან განსხვავებულად სატო, ჰოგაკუ კუოშიცუ, №418, 26.
კენშუ (2015): იმაი, კენშუ, #830, 40; იდა, კეო-ჰოგაკუ #31 (2015), 48;
კენშუ (2017): იმაი, კენშუ, #830, 50; ჰაშიზუმე, ჰირიცუ ნო ჰირობა, ტ. 70, ნაწ. 11, 2017;
კეზუჰარა (1990): კუზუჰარა, ჰოგაკუ-სემინარი, ტ. 35, ნაწ. 10, 1990;
კიტაგავა, ჰოგაკუ კიოშიცუ, №445 (2017), გვ. 65; საჰეკი, ჰოსო-ჯიჰო, 67.9.28;
კოფუს პრეფექტურის სასამართლო, განაჩენი v. 27.5.2014, LEX/DB 25504086, ტოკიოს პრეფექტურის სასამართლო, განაჩენი v. 27.9.1999, კოკაისოკუ, ტოკიოს პრეფექტურის სასამართლო, განაჩენი v 15.4.1987, ჰანრაი-თაიმსი, 640,227, ნაგოიას პრეფექტურის სასამართლო, განაჩენი v 28.7.1980, ჰანრაი-ჯიჰო, 1007,140, ტოკიოს პრეფექტურის სასამართლო, განაჩენი v 16. 3. 1963, კაკაიშუ 5, 3=4, 244; ჰიროსიმას უმაღლესი სასამართლო, განაჩენი v. 4. 7. 2012, LLI/DB L06720347;
კუოშიცუ (2015): სატო, ჰოგაკუ კუოშიცუ №418 (2015), 26; იდა, კენშუ №806,12.
ნაკამორი (2015): ნაკამორი, სისხლის სამართლის კერძო ნაწილი, მეოთხე გამოცემა, ტოკიო, 2015, ნიშიდა (2012) ნიშიდა, სისხლის სამართლის კერძო ნაწილი, მეექვსე გამოცემა, ტოკიო, 2012;
ნიშიდა (2012): იხ. ნიშიდას დასახ. ნაშრ.
ოსაკას პრეფექტურის სასამართლოს განაჩენი v. 12. 3. 1971, ჰანრაი-ტაიმსი, №.267, 376;
ოსაკას პრეფექტურის სასამართლოს განაჩენი v. 27. 6. 2008 LE¬X/-DB28145357
საიტო, ჰანცაი თუ კაიბაცუ, 26, 72.
ტაცუი (2018): ტაცუი, კეიჯიჰოუს ჟურნალი, #55 (2018);
ტაიშინინ (იაპონიის საიმპერიო სასამართლო, შემდეგში „ისს“), განაჩენი v. 11. 9. 1933;
ტაკამაცუს უმაღლესი სასამართლო, განაჩენი v. 29. 9. 1972, ჰანრაი-თაიმსი 291, 276; ტოკიოს უმაღლესი სასამართლო, განაჩენი v. 28.11.1968, ჰანრაი-თაიმსი 233, 190; ოსაკას უმაღლესი სასამართლო, განაჩენი ჰანრაი-თაიმსი 230, 308 და ა. შ.
ტოკიოს უმაღლესი სასამართლო, განაჩენი v. 27.1.1981, კაიგაცუ 13, 1=2, 50. ფუკომაჩი, ჰორიცუ-ჯიჰო, ტ. 89, ნაწ. 9;
ჰორიცუ-შინბუნ 3615,11; ნაგოიას უმაღლესი სასამართლო, განაჩენი v. 2. 6. 2003, ჰანრაი-ჯიჰო, №. 1834,161;
ჰიროსიმას უმაღლესი სასამართლოს განაჩენი v. 20. 11. 1978, ჰანრეი-ჯიჰო, №.923,112;
ჰიროსიმას უმაღლესი სასამართლოს განაჩენი v. 20. 11. 1978, ჰანრეი-ჯიჰო, №922, 111;
ჰირობ (2017): ჰაშიზუმეს, ჰორიცუ ნო ჰირობა, ტ. 70(2017), ნაწ. 11, S.5; ფუკამაჩი, (სქოლიო 7); ტაცუი, კეიჯიჰოუს ჟურნალი, №55 (2018).