პოეტიკის ენობრივ და ლიტერატურულ-კომპოზიციურ ასპექტთა ურთიერთმიმართების პრობლემისათვის კლასიკურ ნარატივში
DOI:
https://doi.org/10.52340/sou.2023.21.22საკვანძო სიტყვები:
პოეტი, მხატვრული ნარატივი, კომპოზიციური ფორმა, ლიტერატურულ-კომპოზიციური ასპექტები, ენობრივი საშუალება, სიუჟეტის სტრუქტურირებაანოტაცია
სტატია ეხება კომპოზიციური ფორმის ფუნქციონირების ერთ-ერთ პრობლემას კლასიკური ნარატიული ტექსტის ექსპოზიციაში. ავტორის დასკვნა ცხადყოფს, რომ არსებობს წინააღმდეგობა, ექსპოზიციაში შესრულებულ ფუნქციას „დახასიათება“ და ენობრივად განსაზღვრულ, მის ფუნქციას შორის.
როგორც ვიცით, სამეტყველო-ფორმა გაიგება, როგორც ენობრივი ფორმა, რომელთა მეშვეობითაც ხდება „სინამდვილის ფაქტობრივი აღქმა, შერჩევა და შეფასება“. მხატვრული ნარატიული ტექსტის სამი ასპექტის დაკავშირება, გამომდინარეობს მხატვრული ნარატივის - ნაშრომში დასახელებულ ასპექტთან ურთიერთმიმართებიდან. ბუნებრივია, ნარატოლოგია ახდენს მხატვრული ტექსტის, გარკვეულ ასპექტთა ინტეგრირებას და ვსვამთ საკითხს, თუ როგორ უნდა მოხდეს ლიტერატურათმცოდნეობის და ლინგვისტიკის მონაცემთა ინტეგრირება, მხატვრული ტექსტის კვლევის პროცესში.
მხატვრული ნარატივის კვლევისადმი ინტერდისციპლინარული მიდგომა გულისხმობს იმის კვლევას, თუ როგორ უნდა იყოს ენობრივ საშუალებათა როლი, ნარატიული სიუჟეტის სტრუქტურირების შემთხვევაში, როდესაც ნაწარმოების შესავალში ხდება პერსონაჟის მკითხველისადმი წარდგენა, დახასიათების გზით.
ნაშრომიდან ვასკვნით, რომ მხატვრული ნარატივის ექსპოზიციის ფარგლებში, ვხვდებით, სამეტყველო-კომპოზიციური ფორმის ფუნქციის ინვერსიას, რომელზეც გვამცნობს ლინგვისტიკა.
წყაროები
Bessmertnaja (1979): N. Bessmertnaja, E. Wittmers, Uebungsbuch zur Textlinguistik (Einfache Komunikationsformen) Moskau;
Илъин (2001): И. Илъин, Наратология in: Литературная Энциклопедия, Москва.
